1) پاسخ کودک را بررسی کنید.
یک سؤال از کودک بپرسید (مثلاً آیا صدای مرا می‌شنوی؟»). بلند و واضح صحبت کنید.
با ملایمت چند ضربه به شانه او بزنید.
اگر کودک پاسخ می‌دهد، بدون ایجاد تغییر وضعیت در او، نیروهای امدادی را (در صورت وم) فرا بخوانید. هر وضعیتی را که یافتید، درمان کنید.
اگر کودک پاسخ نمی‌دهد، با فریاد درخواست کمک کنید و سپس گام 2 را دنبال کنید.
2) راه تنفسی را باز کنید.
یک دست خود را روی پیشانی کودک بگذارید و سر او را به آرامی به سمت عقب خم کنید.
با استفاده از نوک انگشتان خود، هرگونه انسداد آشکار را از دهان کودک خارج کنید. داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
نوک انگشتان خود را زیر نوک چانه کودک بگذارید و چانه او را بالا بکشید.
3) تنفس را کنترل کنید.
با نگاه، سمع و لمس، وجود تنفس را بررسی کنید (با مشاهده، به دنبال حرکات قفسه سینه بگردید، صدهای تنفسی را سمع کنید و بازدم کودک را روی گونه خود حس کنید). این عمل نباید بیش از 10 ثانیه وقت بگیرد.
اگر کودک نفس نمی‌کشد، یک امدادگر را بفرستید تا با مرکز اورژانس تماس بگیرد و آمبولانس درخواست کند. احیای تنفسی را آغاز کنید.
اگر کودک نفس می‌کشد، به‌دنبال سایر وضعیت‌های تهدیدکننده حیات (مثل خونریزی شدید) بگردید. کودک را در وضعیت بهبود قرار دهید.
درباره این سایت